weeshuis en outreach
Door: Sietske
Blijf op de hoogte en volg Sietske
07 Februari 2014 | Oeganda, Kumi
Woensdag met de Boda Boda naar een weeshuis geweest met schoolgaande kinderen zo'n 15 km verderop.
Het is altijd weer spannend of je er zonder kleerscheuren aankomt, aangezien je vaak door sporen rijdt.
Ik geef dan de nodige gilletjes achterop, waar de chauffeur gelukkig wel om kan lachen.
Wanneer er een auto langskomt rij je zo ongeveer in een stofwolk en word je zo rood als een indiaan.
We werden er hartelijk ontvangen. Er zijn 9 huisjes gebouwd door mensen uit Australië en Nieuw-Zeeland. Het is goed om te zien, dat er over de hele wereld hulp wordt geboden.
ER wonen 8 kinderen per huisje met een mama om voor hun te zorgen en een huiselijke sfeer te creëren. Wij kregen een heerlijke lunch aangeboden.
We wilden net naar buiten stappen, toen er een tropische bui van 1 uur losbarstte. Het was ontzettend leuk om nog even met de kinderen te spelen. 1 jongetje liet telkens z'n boekje van David en Goliath zien ..
Op de terugweg stroomde het regenwater in rivieren naar het laagste punt en was het voor onze boda boda chauffeur moeilijk om in evenwicht te blijven.
De volgende dag op outreach . We vertrokken zo'n 3 uur later dan verwacht, want er moest nog een chauffeur opgetrommeld worden.
Het hele dorp loopt weer uit . Er wordt eerst gebeden voordat het spreekuur begint.Daarna krijgt men voorlichting over het een en ander.
en worden er 3 groepen gemaakt. mensen met oogproblemen, kinderen en de rest van de problemen. De sociaal werkster speelt voor huisarts . Zij zit op een stoel en iedereen komt er gezellig bijzitten om hun klacht te bespreken. Helma en ik hadden nog een snelle bevalling tussen door. Heel leuk om te zien, hoe het in het health center gaat. Gelukkig ging het goed, want hier is helemaal geen dokter te bekennen.
Nog even wat foto's en daarna weer terug . Er ging gelijk een jongetje mee met familie die maandag in het kumihospital geopereerd wordt. En ja hoor we zaten weer met 17 mensen + een grote autoband in de jeep.
Na een tussenstop in Soroti, kwamen we na 3 uur rijden en verkrampt van het zitten om 20.00 uur bij ons guesthouse aan.
Nog even over iedereen heen klauteren om weer buiten te komen en daarna konden we gelijk aan ons diner beginnen, die inmiddels al even op tafel stond.
Het is altijd weer spannend of je er zonder kleerscheuren aankomt, aangezien je vaak door sporen rijdt.
Ik geef dan de nodige gilletjes achterop, waar de chauffeur gelukkig wel om kan lachen.
Wanneer er een auto langskomt rij je zo ongeveer in een stofwolk en word je zo rood als een indiaan.
We werden er hartelijk ontvangen. Er zijn 9 huisjes gebouwd door mensen uit Australië en Nieuw-Zeeland. Het is goed om te zien, dat er over de hele wereld hulp wordt geboden.
ER wonen 8 kinderen per huisje met een mama om voor hun te zorgen en een huiselijke sfeer te creëren. Wij kregen een heerlijke lunch aangeboden.
We wilden net naar buiten stappen, toen er een tropische bui van 1 uur losbarstte. Het was ontzettend leuk om nog even met de kinderen te spelen. 1 jongetje liet telkens z'n boekje van David en Goliath zien ..
Op de terugweg stroomde het regenwater in rivieren naar het laagste punt en was het voor onze boda boda chauffeur moeilijk om in evenwicht te blijven.
De volgende dag op outreach . We vertrokken zo'n 3 uur later dan verwacht, want er moest nog een chauffeur opgetrommeld worden.
Het hele dorp loopt weer uit . Er wordt eerst gebeden voordat het spreekuur begint.Daarna krijgt men voorlichting over het een en ander.
en worden er 3 groepen gemaakt. mensen met oogproblemen, kinderen en de rest van de problemen. De sociaal werkster speelt voor huisarts . Zij zit op een stoel en iedereen komt er gezellig bijzitten om hun klacht te bespreken. Helma en ik hadden nog een snelle bevalling tussen door. Heel leuk om te zien, hoe het in het health center gaat. Gelukkig ging het goed, want hier is helemaal geen dokter te bekennen.
Nog even wat foto's en daarna weer terug . Er ging gelijk een jongetje mee met familie die maandag in het kumihospital geopereerd wordt. En ja hoor we zaten weer met 17 mensen + een grote autoband in de jeep.
Na een tussenstop in Soroti, kwamen we na 3 uur rijden en verkrampt van het zitten om 20.00 uur bij ons guesthouse aan.
Nog even over iedereen heen klauteren om weer buiten te komen en daarna konden we gelijk aan ons diner beginnen, die inmiddels al even op tafel stond.
-
09 Februari 2014 - 11:54
Willemien En Martin:
Lieve Sietske, wat mooi om je verhaal weer te lezen, we bewonderen ook jullie moed om zo achter op de boda, boda en in een vol geladen truck te reizen. Wat een andere wereld is het toch, hier alles zo geregeld en daar gaat het zo als het gaat. Leuk die foto's met die lachende kinderen en cool dat daar een veilige plek voor hun is gerealiseerd.Heb een goeie tijd nog daar, veel liefs en groetjes ook voor Helma van M en W en ma. -
09 Februari 2014 - 17:55
Mirjam:
hey Sietske,
Ik ga zo eerst eens kijken wat een boda,boda is. Wat zal jij heerlijk relaxed in de auto zitten zeg,straks terug in Nederland met Michiel achter het stuur.
Even snel een bevalling gedaan...... meid ik vind je een held!
liefs,
Mirjam -
09 Februari 2014 - 17:58
Mirjam:
oh joh, het is een brommer. -
10 Februari 2014 - 11:33
Marleen:
Ha Sietske,
Ik zie dat mijn stukje er niet meer staat.
Even opnieuw reageren want dat is natuurlijk wel zo leuk.
Ik had ook al over je gilletjes in de auto geschreven, je gaat zelfs relaxed bij al je kinderen in de auto zitten (sorry Koen hihihi)
Het is dus niet saai, leuk hoor een snelle partus, hier rollen ze er ook zo nog uit met al de nodige dokters, arts ass. klinisch verlosk. zusters....
Verder gaat het aardig wennen in het Dordtse, gauw maar diensten plannen om bij te kletsen, alhoewel kunnen we beter met een cappucinootje doen, is nu nauwelijks tijd voor. De tijd vliegt voorbij.
Dikke knuffel en veel liefs
Marleen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
